1. DÖNGÜ
Somut Dönem
Birinci döngüde muhayyilenin gelişimi, mitsel ögelerin fazlalığı, şiirsel yapının muhafaza edilmesi ve şiirden şuura olan yolculuğa başlangıç olarak “somut dönem” diyebiliriz.
Şiirle somut beceri kazanma amacı güdülmüştür. Farkındalık ve sorgulama mekanizmasının çalışması ile birlikte temel atma, uyanış dönemi olarak da adlandırılabilir. Aynı zamanda şiir sayesinde yola revan olan ruhlarda canlılığın sağlanması hedeflenmiştir. En temel hedeflerden birisi; düştüğümüz bu dünyadan ahlaken yükselerek, geldiğimiz yere geldiğimiz hal üzere dönüşün önemini yolculara idrak ettirmek ve bunun için yola revan olunması gerektiğini hissettirmek olmuştur. Bu dönemde, mucizeleri ve nimetleri görmenin zor olmadığını ancak zora talip olabilenlere nasip olduğu görülmüştür. ‘Birşey var mı?’ ve ‘Bundan başka birşey var mı?’ soruları arasında iz sürme faaliyeti gerçekleştirilmiştir. Daire Metaforu ile mebde ve miad soruları üzerinde tefekkür edilmiştir. Nere-den, nere-de, nere-ye sorularıyla geçmiş ve gelecek şimdide birlenmiştir.