2. DÖNGÜ
Soyut Dönem
İkinci döngüde aklın ve tasavvur gücünün gelişimi, soyut düşünebilme becerisindeki kazanımlar, kavramların öne çıkarılması, şiirsel üsluptan düz yazı formuna geçiş, mitten logosa evirilişi (Dünyayı anlama ve anlamlandırmada farklı bir yola geçiş/Aklı kullanmak /Sürüklenmeyi bırakmak/Nesne olmaktan çıkıp özne haline gelmek) olduğu “soyut dönem” diyebiliriz
Bu dönemin içeriğinin içselleştirilmesi, hal ile eğitim süreci hayati bir konumda tutulmuştur. Yolculuğa yeni başlayan kardeşlerimizin eksikliklerini gidermeleri, eksik parçalarını kulübenin hikâye sürecini takip ederek tamamlamaları hem bu dönem hem de diğer tüm dönemler için elzemdir. Bu dönemde makrokozmos(kainat), mikrokozmos(insan) ve kitap ilişkisi irdelenmiştir. Amacın çağa sövmek değil, çağı anlamak ve anlamlandırmak olduğu fısıldanmıştır. Beşer, insan ve üst insan(Übermensch) arasındaki farklılıklar ortaya konulmuş ve ulaşılması gereken üst insanın özellikleri ile yol aydınlatılmıştır. Bilgeler üzerinden tarihe dönüş sağlanılmış ve tarihe ışık tutan bilgelerin izleri ile özel çalışmalar yapılmıştır.